Elżbieta Perzycka
Justyna Nowotniak
O standardach kompetencji zawodowych nauczycieli
Nowe kwalifikacje zawodowe, które osiąga nauczyciel zdobywając kolejny stopień awansu zawodowego (Karta Nauczyciela) –
obok kompetencji rzeczowych czy też rzeczowo – metodycznych – uwypuklają kompetencje osobowe i społeczne. Układ tych
kompetencji ma na celu uzyskanie zawodowych umiejętności działania w sensie samodzielnego planowania, realizacji i
kontrolowania. Za E.Goździńską i F.Szkolaskiem ,,kompetencje zawodowe to zdolność wykonania czynności w zawodzie w
sposób zgodny ze standardami wymaganymi dla danego zadania zawodowego” (E.Goździńska, F.Szlosek, 1997, s. 52), przy czym
standardy kwalifikacyjne to ,, ogólnie akceptowane przez przedstawicieli edukacji oraz różnych dziedzin gospodarki i kultury normy
wymagań, opisujące zbiór niezbędnych – umiejętności, wiadomości i postaw do wykonania danego zawodu”(E.Goździńska,
F.Szlosek, 1997, s. 115). Standardy ustalane są dla dowolnego aspektu funkcjonowania oświatowego lub dla dowolnych
stosowanych rozwiązań na poziomie ucznia, szkoły jak również nauczyciela.
W większości krajów reformujących oświatę zostały ustalone standardy kompetencji zawodowych nauczycieli. W niektórych
stanach USA ustalono standardy kwalifikacji nauczycieli uwzględniając staż pracy ( nowo powołani i doświadczeni nauczyciele).
Podaję przykład standardów ze stanu Kentucky dla nowo powołanych nauczycieli., jako propozycję dająca możliwość porównawczą
ze standardami polskimi (prezentuję w dalszej części). Według tych standardów nauczyciel:
1) właściwie planuje proces uczenia się,
2) tworzy sprzyjający klimat uczenia się,
3) stosuje właściwe metody nauczania,
4) ocenia osiągnięcia ucznia, informuje ucznia i jego rodziców o wynikach,
5) poddaje ewaluacji programy nauczania i procesy nauczania i uczenia się,
6) współpracuje z kolegami, rodzicami i innymi instytucjami,
7) tworzy plan własnego rozwoju zawodowego,
8) posiada aktualną, szeroką wiedzę akademicką w swoim przedmiocie.
Według standardów określających doświadczonego nauczyciela - nauczyciel:
- zapewnia w szkole, w społeczności lokalnej i w zawodzie nauczyciela fachowe kierownictwo, mające na celu podniesienie
poziomu nauki ucznia oraz jego dobro,
- posiada aktualną wiedzę w swoim przedmiocie i potrafi ja zastosować w innych dyscyplinach,
- planuje nauczania, które rozwija zdolności uczniów do wykorzystania umiejętności komunikacyjnych, stosowania
podstawowych pojęć, stawania się samowystarczalnymi jednostkami o odpowiedzialnymi członkami zespołów,; do myślenia i
rozwiązywania problemów oraz zdobywania wiedzy,
- tworzy przyjazny klimat uczenia się uczniów... (S.W.: dla osiągania tych samych efektów, co w standardzie trzecim; podobnie
w standardach 5,6 i 8),
- realizuje, wdraża, kieruje nauką, która rozwija umiejętności,
- ocenia naukę oraz informuje uczniów i inne zainteresowane strony o wynikach w zakresie umiejętności,
- omawia oraz ocenia naukę i nauczanie,
- współpracuje z pozostałymi nauczycielami, rodzicami oraz agencjami w celu projektowania, wdrażania i wspierania
programów, które służą umiejętnościom,
- ocenia swoją działalność całościowo w powiązaniu z celami nauki stanu Kentucky oraz realizuje plan doskonalenia
zawodowego”(S.Wlazło, 1999, nr 4, 14 – 17).
Standardy dla nauczycieli z doświadczeniem zawodowym są rozwinięciem standardów dla nowo powołanych nauczycieli. W
ramach poszczególnych standardów zostały sprecyzowane kryteria pozwalające dojrzeć konkretne efekty pracy nauczyciela.
Przykładowo do standardu pierwszego dla nauczycieli doświadczonych kryteria są następujące:
1. ,,Tworzy pozytywne stosunki między szkołą a społecznością lokalną.
2. Popiera potencjał kierowniczy u swoich współpracowników.
3. Uczestniczy w organizacjach i działalności zawodowej.
4. Sprawnie pisze i wypowiada się.
5. Wnosi swój profesjonalny wkład do wiedzy oraz umiejętności uczenia się i nauczania.
6. Monitoruje doskonalenie programu i materiałów szkoleniowych.
7. Bierze udział w projektowaniu lokalnej polityki rozwoju szkoły, w ramach organizacji zawodowych oraz w obrębie lokalnych
organizacji zainteresowanych edukacją.
8. Inicjuje i doskonali projekty oraz programy edukacyjne.
9. Wykazuje praktyczną umiejętność efektywnego słuchania, rozwiązywania konfliktów i współdziałania w grupie.
Takie spojrzenie na kompetencje nauczyciela pokazuje jak poszczególne kryteria mogą ukierunkować rozwój zawodowy
nauczyciela. Przedstawione dwa warianty mogą służyć holistycznemu i dynamicznemu widzeniu człowieka w pracy.
Standardy jakości pracy nauczyciela zostały również określone w angielskim systemie OFSTED. Standardy związane z pracą
nauczyciela to:
1. Uczniowie pozyskują wiedzę, umiejętności i zrozumie w sposób progresywny.
2. Lekcje mają jasne cele i zadania.
3. Sytuacje edukacyjne są odpowiednio dostosowane do sposobu uczenia się dzieci o różnych możliwościach i zainteresowaniach.
4. Sytuacje edukacyjne umożliwiają współuczestnictwo wszystkich.
5. Metody nauczania są dostosowane do wieku i przedmiotu.
6. Przebieg lekcji zaspokaja wysokie wymagania wszystkich uczniów i stawia im wysokie, lecz realne oczekiwania.
7. W sytuacjach edukacyjnych występuje naturalne sprzężenie zwrotne, które wspomaga postępy uczniów – zarówno przez
stawiane stopnie, jak i dyskusje z uczniami.
8. Stosunki są pozytywne i powiększają motywacje uczniów.
9. Cele narodowych programów nauczania są brane pod uwagę.
10. Tam, gdzie jest to właściwe, praca domowa jest zadawana regularnie i wspomaga pracę na lekcjach.’’
Każde z tych stwierdzeń jak pisze S.Wlazło, jest pedagogicznie zasadne, ale jako całość wprowadza chaos. Jest to
propozycja trudna do operacyjnego wykorzystania, gdyż zawiera standardy dotyczące:
a) efektów kształcenia,
b) organizacji przebiegu lekcji,
c) projektowania nauczycielskiego programu edukacyjnego,
d) zasady zadawania do domu,
e) wymogi dotyczące właściwego współdziałania z uczniami (S.Wlazło, 1999, nr 4, s.14-17).
W angielskiej koncepcji standardów jakości pracy nauczyciela trudno jest doszukać się odpowiedniej, właściwej dla polskich
warunków inspiracji do określenia polskich standardów jakości pracy nauczyciela. Warto przyjrzeć się jeszcze francuskim
oczekiwaniom wobec nauczycieli. Jako propozycję podaje pięć zasad pedagogicznego działania i postaw w pracy:
1. ,,Tolerancja – aby akcentować każde dziecko i jego inność, aby uczyć akceptować innych, aby otworzyć się ku innym
ludziom i budować z innymi dla służby innych.
2. Nadzieja – którą trzeba budzić w każdym dziecku, gdyż ono po prostu istnieje, jest tutaj, trzeba mu pomóc zbudować własna
wizje świata i wspomóc jego rozwój zgodnie z jego zdolnościami i potrzebami.
3. Cierpliwość – wszystko wymaga czasu, efekty będą na końcu; nauczyć się słuchać, zachęcać, aby dać dziecku późniejszą
szansę raczej w życiu niż w zawodzie.
4. Zaufanie – to podstawowa wartość w szkole; to zaufanie do siebie samego, we własne umiejętności i zaufanie do dzieci, to
wiara w przyszłość.
5. Wytrwałość – nic się nie osiąga bez wysiłku, trzeba rozbudzać w uczniach bardzo mocne motywacje”.
Powyższe dyrektywy skierowane są do nauczycieli, ale mogą być respektowane w życiu każdego człowieka, z dużą korzyścią
dla jego rozwoju.
Wracając do polskich standardów pamiętać należy, o polskim pojmowaniu jakości pracy nauczyciela. Dobrze jest zwrócić
uwagę na propozycje innych krajów, ale warto opracować własne - dla swojego ,,podwórka”, gdyż kompetencje polskiego
nauczyciela trudno jest rozpatrywać bez uwzględnienia warunków panujących w polskiej szkołe. Podaję zatem za B.Niemierką
kluczowe kompetencje nauczyciela, konieczne do sukcesu reformującej się rzeczywistości edukacyjnej.
1. Umiejętność konstruowania programów nauczania.
2. Umiejętność zespołowego działania.
3. Umiejętność budowania wewnątrzszkolnego systemu oceniania.
4. Umiejętność organizowania (B.Niemierko, 1997, nr 5, s. 18-19).
S.Wlazło przedstawia oczywistą kompetencję nauczycieli, która została wytypowana przez doradców metodycznych z
Wojewódzkiego Ośrodka Metodycznego we Wrocławiu. Brzmi następująco: ,,nauczyciel posiada wiedzę metodyczną i pedagogiczną
oraz wykazuje umiejętności metodyczne i organizacyjne’’(S.Wlazło 1999, nr 4, s. 14-17). Dowodami posiadania przez
nauczyciela powyższej kompetencji będą:
- posiada merytoryczną koncepcję realizacji programu nauczania z prowadzonego przedmiotu,
- tworzy własny system pomiaru osiągnięć edukacyjnych prowadzonych przez siebie i uczniów lub kończy kur i stosuje w
praktyce zasady teorii pomiaru dydaktycznego,
- systematycznie ocenia wyniki uczenia się uczniów i dokonuje ich analizy,
- różnicuje wymagania wobec swoich uczniów; zdolni uczniowie otrzymują od niego ukierunkowanie do pogłębienia zagadnień
przedmiotowych, a uczniowie mający trudności – poradę i pomoc,
- uczniowie prowadzeni przez nauczyciela wykazują umiejętności planowania swoich działań edukacyjnych, dokonywania
samooceny ich wykonywania, a także wykazują indywidualne i zespołowe umiejętności rozwiązywania problemów,
- uczniowie potrafią odnajdywać informacje związane z przedmiotem w różnych źródłach, z także słuchać i czytać ze
zrozumieniem oraz pisać i wypowiadać się z użyciem stosownej terminologii przedmiotu, stosownie do okresu realizacji
programu,
- dokonuje ewaluacji swej pracy, s jego uczniowie ujawniają swoje trudności,
- jest otwarty i elastyczny wobec propozycji uczniów,
- ceni drogę dochodzenia ucznia do wiedzy i informacji nie mniej niż ich osiągnięcie,
- cechuje go pożądana kultura języka (S.Wlazło, 1999, nr 4 s. 17).
Do powyższych propozycji dołączyć można kompetencje nauczyciela jako pedagogicznego pracownika szkoły. Dostrzec
można dwie propozycje:
1. Nauczyciel pracujący na oczekiwanym w szkole poziomie pracy edukacyjnej:
- uczestniczy czynnie w doskonaleniu wewnątrzszkolnym i periodycznie w doskonaleniu zewnętrznym,
- stosuje aktywne i warsztatowe metody, których efekty ujawniają się w pracy indywidualnej i zespołowej uczniów,
- posługuje się procedurami mierzenia jakości,
- stara się doprowadzić uczniów do zachowań respektujących zasady szkolnego programu wychowawczego,
- pomaga uczniom w przezwyciężaniu ich trudności edukacyjnych i rozwojowych,
- stwarza uczniom interesujące oferty indywidualnego, w tym pozalekcyjnego rozwoju ich zainteresowań,
- współdziałanie nauczyciela z innymi nauczycielami i rodzicami jest właściwe,
2. Nauczyciel wykazuje postawy aktywne i twórcze w pracy szkolnej:
- podejmuje w swej pracy działania innowacyjne,
- pełni dodatkowe role w szkole,
- inicjuje jakieś pożyteczne zmiany w szkole i udziela się w ich wprowadzaniu,
- uczestniczy w analizowaniu i rozwiązywaniu pojawiających się w szkole problemów wychowawczych, programowych,
organizacyjnych,
- jest otwarty, chętnie pomaga innym,
- upowszechnia swoje osiągnięcia,
- daje przykład dobrej roboty nauczycielskiej (staranność w pracy, samodzielność, refleksyjność).
Na posiedzeniu Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN, w dniu 13 Listopada 1997 roku, poświęconemu wymaganiom
w zakresie wykształcenia zawodowego nauczycieli, jako podstawy ich przygotowania do sprawowania funkcji kształcących,
wychowawczych i opiekuńczych, przyjęto projekt zestawu standardów kompetencji zawodowych. Tworzą go standardy: prakseologiczne, komunikacyjne, współdziałania, kreatywne, informacyjne, moralne. Rok później powstał kolejny projekt
standardów zawodowych kompetencji nauczycieli, opracowany przez Zespół Przygotowania Pedagogicznego Nauczycieli
przy Radzie ds. Kształcenia Nauczycieli w MEN (J.,Szempruch, 2000, s.123). Tworzą go standardy: interpretacyjno –
komunikacyjny, kreatywny, współdziałania, pragmatyczny i informatyczno – medialny. Zrezygnowano ze standardu
kompetencji moralnych, rozszerzono standard informatyczny o medialny oraz komunikacyjny o interpretacyjny. Całkowitej
zmianie uległ standard prakseologiczny, a pojawił się pragmatyczny. Dla przybliżenia treści i zmian jakie zachodzą w
obszarach wymienionych standardów, zostały one dla potrzeb tej pracy zestawione w poniższej tabeli.
Tabela nr 1
Projekt pierwszy
|
Projekt drugi |
Kompetencje prakseologiczne nauczyciela, ujawniają się w
obszarze diagnozowania dydaktycznego, wychowawczego i
przejawiają się, gdy nauczyciel zna i umie:
- opracować ogólną koncepcję pracy z klasą i
pojedynczym uczniem oraz współpracą z rodzicami;
- rozpoznać wyjściowy stan wiedzy ucznia oraz
opracować czynnik organizujący poznanie nowych
wiadomości;
- zoperacjonalizować cele kształcenia i wychowania
oraz zaprogramować treści kształcenia;
- posłużyć się podstawowymi elementami warsztatu
dydaktycznego, w tym: metodami, formami
organizacyjnymi nauczania i pracy uczniów na lekcji -
dobierając je odpowiednio do realizacji celów i warunków
kształcenia;
- uruchomić i podtrzymać pozytywne motywacje
uczniów do rozwoju;
- opracować i posłużyć się różnymi metodami,
formami i środkami poznawania, kontroli analizy i oceny
osiągnięć szkolnych ucznia;
- zinterpretować i ocenić osiągnięcia uczniów, na tle ich
indywidualnych możliwości;
- ustalić przyczyny niepowodzeń pedagogicznych i
zaprojektować formy ich likwidacji;
- rozpoznać typowe formy zaburzeń rozwoju ucznia
(nerwica, agresywność, używanie środków
odurzających) i skierować ucznia po odpowiednią formę
pomocy;
- dokonać oceny skuteczności własnej pracy i
zaprojektować jej korektę;
- zaplanować własną koncepcję doskonalenia i
samokształcenia zawodowego.
|
Kompetencje pragmatyczne wyrażają się poprzez:
- podstawową wiedzę psychologiczną, pedagogiczną i
metodyczną o skutecznym działaniu zawodowym,
- umiejętność rozpoznawania wyjściowego stanu
warunków działania pedagogicznego (np.: dokonaniem
diagnozy stanu wiedzy ucznia, zaburzeń jego rozwoju,
szczególnych uzdolnień, zainteresowań czy potrzeb
edukacyjnych),
- rozumienie potrzeby i umiejętność różnicowania
projektów działania w zależności od dokonanych
diagnoz, od podmiotowych możliwości ucznia oraz
materialnych
i kulturowych warunków działania,
- umiejętność realizowania założeń edukacji
skorelowanej i integracyjnej,
- umiejętność posługiwania się podstawowymi
elementami warsztatu pracy nauczyciela w kształceniu i
wychowaniu (metodami, zasadami dydaktycznymi,
formami organizacyjnymi, umiejętnością operacjonalizacji
celów kształcenia),
- umiejętność opracowywania własnego programu
realizacji przedmiotu na podstawie podstaw
programowych i innych programów nauczania,
- rozumienie procesów ewaluacji szkolnej oraz
umiejętnością opracowania i posługiwania się różnymi
technikami kontroli osiągnięć uczniów,
- umiejętność badania i dokumentowania własnych
działań, oceny skuteczności tych działań i dokonania
stosownych ich korekt,
- znajomość polskiego systemu edukacji,
prawodawstwa zawodowego oraz umiejętnością
prowadzenia dokumentacji wymaganej przez szkołę.
|
O nauczycielu, który dysponuje kompetencjami
komunikacyjnymi mówimy wówczas, gdy posiada wiedzę (o
komunikowaniu interpersonalnym), umiejętność (słuchania
wychowanków i empatycznego rozumienia intencji i treści ich
wypowiedzi) i potrafi:
- myśleć dialogicznie i rozwijać te zdolność u swoich
uczniów;
- wykorzystać różne techniki dyskursywne oraz język
niewerbalny, w porozumiewaniu się edukacyjnym;
- umie komunikować uczucia i uczyć tej sztuki innych;
- rozumie i akceptuje kody językowe swoich
wychowanków oraz wykorzystuje je do rozwoju dziecka;
- wzbudzać wrażliwość językową u uczniów,
odsłaniając wartości dziedzictwa kulturowego i funkcje
języka, jako narzędzia myślenia i porozumiewania się;
- dostosować styl i kierowanie pracą uczniów, do
stopnia ich rozwoju i dojrzałości. oraz doskonali
poprawność, czytelność i prostomyślność własnych
zachowań językowych (etyka mowy).
|
Kompetencje interpretacyjno – komunikacyjne wyrażają się
przez:
- wiedzę o komunikowaniu interpersonalnym i
umiejętnością spożytkowania jej dla celów edukacyjnych,
- umiejętność interpretacji różnych sytuacji
edukacyjnych i dostosowania do nich własnego stylu
porozumiewania się z uczniem,
- umiejętność nawiązywania i podtrzymywania
kontaktu z uczniem, a także właściwego odbierania i
interpretowania przekazów edukacyjnych,
- zrozumienie dialogowego charakteru relacji nauczyciel
– uczeń i umiejętnością właściwego formułowania
przekazów edukacyjnych,
- umiejętność posługiwania się stosownie do sytuacji
pozajęzykowymi środkami wyrazu (komunikacja
niewerbalna),
- doskonalenie poprawności, czytelności i etyczności
własnych zachowań językowych: umiejętność
kształtowania wrażliwości językowej wychowanków,
odsłaniania wartości dziedzictwa kulturowego i funkcji
języka jako narzędzia myślenia i porozumiewania się.
|
Kompetencje współdziałania przejawiają się wówczas, gdy
nauczyciel:
- rozumie związki, jakie zachodzą między postawą
zawodową, własną charakterystyką osobowościową,
preferowanym przez siebie stylem interakcyjnym a
procesami społecznymi w klasie szkolnej;
- preferuje reguły odpowiedzialności nad normami
posłuszeństwa w kontaktach międzyludzkich i umie
działać zgodnie z tą preferencję;
- potrafi negocjować oraz pójść na kompromis, aby
rozwiązać sytuacje problemowe;
- wyzwala i spożytkowuje inicjatywę uczniów dla
procesów rozwojowych w klasie szkolnej;
- satysfakcjonuje wychowanka doceniając możliwości
podmiotowe ucznia i ukierunkowuje je na uczenie się we
współpracy;
- nawiązuje i podtrzymuje kontakt z uczniem stosując
różne techniki (np. preferuje komunikowanie uczuć nad
komunikowaniem ocen);
- opracowuje i wdraża autorska koncepcję kształcenia
integracyjnego;
- potrafi kształtować postawy społeczne uczniów.
|
Kompetencje współdziałania przejawiają się poprzez:
- posiadanie wiedzy o prawidłowościach
współdziałania i rozwoju społecznym uczniów oraz
umiejętnością jej odpowiedniego wykorzystania do
tworzenia z grupy uczniowskiej środowiska
wychowawczego,
- rozumienie związków między własnym stylem
interakcyjnym a procesami społecznymi w grupie
uczniowskiej,
- umiejętność modyfikowania własnego stylu
kierowania grupą wychowanków w zależności od stopnia
ich rozwoju i dojrzałości społeczno – moralnej,
- umiejętność rozwiązywania sytuacji konfliktowych
przez negocjowanie i kompromis oraz kształceniu u
wychowanków tej umiejętności,
- rozumienie potrzeby współpracy z pozaszkolnymi
uczestnikami procesu edukacyjnego i umiejętnością
współdziałania na rzecz tworzenia warunków do uczenia
się we współpracy i współodpowiedzialności za końcowy
ich efekt. |
Kompetencje kreatywne wyrażają się poprzez:
- umiejętność uzasadniania preferencji działania na
rzecz stymulowania procesów rozwojowych ucznia
(rozwój zainteresowań, umiejętności uczenia się) nad
czynnościami nauczania;
- wyzwalanie kreatywnych zachowań i samodzielności
myślenia w procesach edukacyjnych;
- posługiwanie się technikami badawczymi w
rozpoznawanie zjawisk pedagogicznych i tworzeniu
wiedzy podmiotowej;
- myślenie krytyczne i stymulowanie tego myślenia w
rozwoju myślenia u uczniów;
- znajomość i stosowanie technik twórczego
rozwiązywania problemów, działa na rzecz zwiększania
zakresu autonomii zawodowej podmiotów edukacyjnych.
|
Kompetencje kreatywne wyrażają się poprzez:
- rozumienie i znajomość swoistości działania
pedagogicznego jako działania twórczego i
niestandardowego,
- znajomość możliwości i bezpiecznych granic w
dokonywaniu twórczych zmian w pracy nauczyciela i
szkoły,
- umiejętność tworzenia i przekształcania elementów
własnego warsztatu pracy (np. umiejętnością
opracowania autorskiego programu własnego przedmiotu
z uwzględnieniem tzw. ścieżek międzyprzedmiotowych),
- zrozumienie i umiejętność działania na rzecz
zwiększenia autonomii podmiotów edukacyjnych,
- umiejętność myślenia krytycznego oraz
stymulowania rozwoju samodzielnego i krytycznego
myślenia swoich wychowanków, a także ich
samokształcenia i pracy nad sobą,
- umiejętność planowania własnej koncepcji
doskonalenia i samokształcenia zawodowego,
- umiejętność badania własnej praktyki, dokonywania
nad nią refleksji i tworzenia na tej podstawie własnej
wiedzy zawodowej.
|
Nauczyciel z kompetencji informatycznych:
- zna język obcy;
- zna język komputera;
- potrafi wykorzystać technologię informatyczną do
wspomagania własnych i uczniowskich procesów uczenia
się (np. umie korzystać z bazy danych, sieci internet,
poczty elektronicznej);
- potrafi tworzyć własne programy edukacyjne i
udostępniać je w sieci komputerowej.
|
Kompetencje informatyczno – medialne wyrażają się
poprzez:
- znajomość języka (języków) obcych,
- znajomość obsługi komputera, wideo i innego
sprzętu technicznego (np. umiejętnością korzystania z baz
danych, sieci komputerowych, w tym Internetu, poczty
elektronicznej),
- umiejętność wykorzystania nowoczesnych
technologii do wspomagania własnych i uczniowskich
procesów nauczania i uczenia się,
- umiejętność tworzenia autorskich programów
edukacyjnych i udostępniania ich w sieci.
|
O kompetencjach moralnych nauczyciela mówimy
wówczas, gdy:
- posiada zdolność pogłębionej refleksji moralnej przy
ocenie dowolnego czynu etycznego;
- zna własne powinności etyczne wobec podmiotów
wychowania i pragnie sprostać ich wymogom w praktyce;
- potrafi myśleć i działać preferencyjnie dla dobra
uczniów;
- potrafi postawić sobie pytania o granice:
prawomocności etycznej działania zawodowego,
współodpowiedzialności moralnej za rozwój
wychowanka i nauczycielskiego sprawstwa.
|
|
Drugi projekt standardów – jak wspomniałam wcześniej - został rozwinięty o problematykę mediów oraz interpretację
komunikacyjną, zabrakło jednak standardów moralnych. Traktując naukę i technikę jako najwyższe dokonania zapominamy o
wartościach etycznych. Poprzez zanik rozwoju komunikacji dydkursywnej, zubożenie funkcji symbolu i zagłuszaniu głosu Boga w
pedagogice następuje zafałszowanie obrazu edukacji szkolnej. W sposób nieunikniony prowadzi to do degradacji myśli
pedagogicznej, nauki, kultury, cywilizacji i – na tym tle – edukacji i samoedukacji. Pomijając kompetencje moralne współczesna
szkoła fałszuje obraz człowieka i świata tworząc kolejne bariery i granice. Szkoła powinna wzmacniać człowieka i zmniejszać
granice miedzy ciałem a duszą, ukazując wymiar materialny i duchowy jednocześnie (W.Pasterniak 1997, 130). Tylko mocne
podstawy etyczne pozwolą sprostać trudnym oczekiwaniom drapieżnego świata. Najważniejszą kompetencją, o której zapomniano
jest kompetencja, nazywana przez uczonych Mądrością. Z.Kwieciński (Z.Kwiatkowski, 2000, s.41) ujmuje ją jako warunek
odpowiedzialności a odpowiedzialność jako podstawowy przejaw mądrości. Dla W.Pasterniak Mądrość jest nadrzędną
kompetencję nauczyciela. Zawiera w sobie cztery teleologiczne kompetencje. Są to:
- kompetencje w zakresie rozpoznawania Prawdy, która jest, staje się i ma być;
- kompetencje w zakresie rozumienia Prawdy, która jest, staje się i ma być;
- kompetencje w zakresie akceptowania Prawdy, która jest, staje się i ma być;
- kompetencje w zakresie respektowania Prawdy, która jest, staje się i ma być.
Od początku filozofom chodziło o kryterium lub kryteria prawdy absolutnej, oczywistej i nie budzącej wątpliwości. Przez
absolutną prawdę rozumiano pewną formę absolutnej wartości, choć nie używano pojęcia ,,wartość”. Natomiast prawdy względne,
tymczasowe, są wartościami względnymi, przemijającymi, niedoskonałymi.
Moim zadaniem nie tylko jest istotne odkrycie prawdy o kompetencjach edukacyjnych nauczycieli, pewnej wartości ale
ważniejsze jest poprawne stwierdzenie – jak pisze R.Ingarden - ,,czy pewna dana nam in indiwiduo w doświadczeniu wartość (...),
jest dostatecznie ugruntowana w przedmiocie, który wydaje się jej nosicielem, czy też zachodzi jedynie mniej lub więcej uzasadniony
pozór jej przysługiwania temu przedmiotowi (R.Ingarden, 1996, s. 122).
Zdaniem W.Pasterniaka ,,człowiek może, ale nie musi zmierzać ku wartościom (...). Zmierzanie ku wartościom,
poszukiwanie wartości (...) jest niczym innym jak doskonaleniem się człowieka. Jest to nakaz etyczny, którego człowiek nie może
lekceważyć (...). To co się nie doskonali, umiera, nie rozwija się, nie urzeczywistnia (J.Gnitecki, W.Pasterniak, 1993, s, 22-23).
W przypadku zawodu nauczyciela założenie o pełnym przygotowaniu do zawodu i tym samym pełnych
kwalifikacjach zawodowych pozostaje w sprzeczności z istotą pracy nauczycielskiej. Kompetencje, których ona wymaga,
ciągle się zmieniają i wymagają korekt. Dzieje się tak ze względu na swoistość pracy nauczyciela, którą jest
niestandardowość pracy oraz komunikacyjny jej charakter. Po pierwsze, można wpływać na rzeczy, przedmioty stosując
szablonowe zachowania, jednak gdy mamy do czynienia z żywym organizmem, trudno jest mówić o regułach postępowania.
Sami uczniowie stanowią niepowtarzalną, nieszablonową i niestandardową, indywidualną całość. Trudno jest przewidzieć,
pytania, problemy i zadania jakie uczniowie postawią nauczycielowi do rozwiązania. Po drugie nauczyciel podlega
ustawicznym imperatywom racjonalności komunikacyjnej, odwołującej się do etyki i logiki dialogu (R.Kwaśnica 1995, s.
32).
Definiowanie standardów odbywa się za pośrednictwem odpowiednio dobranych kryteriów. Nie należy jednak
zapominać, że kryteria mogą być zmieniane. Zatem standard – w tym standard kompetencji nauczycieli - nie ma raz na
zawsze ustalonej wartości.
Przypisy
Goźlińska E., SzlosekF, Podręczny słownik nauczyciela kształcenia zawodowego. Radom 1997
Kwaśnica R., Wprowadzenie do myślenia o wspomaganiu nauczycieli w rozwoju. Red. H.Kwiatkowska, T.Lewowicki,
,,Studia Pedagogiczne” LXI, KNP PAN, Warszawa 1995
Niemierko B., Kodeks etyczny oceniania szkolnego. [w:] Tarnowski Biuletyn Oświatowy, 1997, nr 5
Nowelizacja Karty Nauczyciela wprowadza stopnie awansu zawodowego. Kolejno są to: stażysta, kontraktowy, mianowany,
dyplomowany.
Pasterniak W., Od małego ,,ja” do świadomości jedynej. [w:] Świat edukacja wszechświat. Poznań 1997
Standardy wykształcenia zawodowego nauczycieli opracowane przez Zespół Przygotowania Pedagogicznego Nauczycieli Rady
ds. Kształcenia Nauczycieli Przedstawione przez H. Kwiatkowską na posiedzeniu KNP PAN w dniu 13 listopada 1997 r. w
Warszawie
Szempruch J., Pedagogiczne kształcenie nauczycieli wobec reformy edukacji w Polsce. Rzeszów 2000
Wlazło S., Kompetencje nauczyciela. Dyrektor Szkoły 1999 nr 4
R.Ingarden, Przeżycie, dzieło, wartość. Kraków 1996
L.Gnitecki, W.Pasterniak, Wychowanie jako poszukiwanie wartości. Gorzów Wielkopolski 1993
Kwieciński Z., Refleksje pedagogiczne. [w:] K.Kruszewski (red.) Pedagogika w pokoju nauczycielskim. Warszawa 2000